Hazırda mövcud olan ənənəvi raketlər güclü itələmə qüvvəsi təmin etsələr də, ciddi səmərəsizlik problemlərinə malikdirlər. Digər tərəfdən, elektrikli hərəkət sistemləri və ya Günəş yelkənləri kimi mövcud həllər yüksək səmərəlilik təklif edir, lakin itələmə baxımından çox məhduddurlar. Bu məqamda alimlər antimaddə ilə işləyən raketlərin bu problemləri həll edə biləcəyini irəli sürürlər.

     Antimaddə, adi maddənin əks hissəciklərindən ibarətdir. Bu hissəciklər öz partnyorları ilə qarşılaşdıqda məhv olur və kütlələri enerjiyə çevrilir. Fizikada məlum olan ən güclü enerji yaradan bu proses antimaddə raketlərinin əsasını təşkil edir. United Arab Emirates Universitetindən olan alimlərin araşdırmasına görə, antimaddə raketləri Günəş sisteminin sərhədlərini aşaraq, qonşu ulduzlara yalnız bir neçə insan ömrü miqyasında, yəni bir neçə ay və ya il ərzində çata bilər. Tədqiqatçılar bu texnologiyanın kosmosun araşdırılmasını əsaslı şəkildə dəyişdirmək potensialına malik olduğunu bildirirlər. Antimaddə adi hissəciklərlə eyni kütləyə, lakin əks yüklərə və kvant spinlərinə malik olan antihissəciklərdən ibarətdir. Bir antihissəcik özünə uyğun hissəciklə qarşılaşdıqda hər ikisi məhv olur və birləşmiş kütlələri enerji şəklində açığa çıxır. Bu da fizikada məlum olan ən güclü reaksiyaya səbəb olur. Aparılmış araşdırmada alimlər xüsusilə 2 növ antimaddə reaksiyasının kosmik missiyalar üçün uyğun olduğunu bildirirlər.

     Birinci reaksiyada antiprotonların protonları və neytronları əhatə edən nukleonlarla qarşılıqlı təsiri nəzərdə tutulur. Antiprotonlar protonların antimaddə qarşılığıdır. Bir antiproton proton və ya neytron kimi nukleonla qarşılaşdıqda hər iki hissəcik məhv olur və böyük enerji açığa çıxır. Bu reaksiya həm sabitliyi, həm də yüksək enerji istehsalı ilə seçilir. İkinci uyğun reaksiya isə pozitronların elektronlarla qarşılıqlı təsiridir. Bu reaksiyada da sabitlik və yüksək enerji səmərəliliyi müşahidə edilir. Bu reaksiyaların seçilməsində əsas amil antimaddə hissəciklərinin uzunmüddətli missiyalarda təhlükəsiz şəkildə saxlanmasıdır. Antiprotonlar və pozitronlar bu tələbləri qarşılaya bilirlər.

     Tədqiqatçılara görə, antimaddə unikal enerji sıxlığına malikdir. 1 kiloqram antimaddənin açığa çıxardığı enerji ənənəvi raket yanacaqlarının təxminən 10 milyard qatına bərabərdir. Günəşin nüvəsindəki nüvə sintez reaksiyalarından isə təxminən 300 dəfə güclüdür. Alimlər antimaddə ilə işləyən raketin saniyədə 20 milyon metr sürətə qədər xüsusi itələmə təmin edə biləcəyini bildirirlər. Bu isə indiyədək təsəvvür edilən ən yüksək itələmə səviyyəsini ifadə edir və ulduzlararası səyahəti mümkün edə biləcək bir texnologiya hesab olunur. Bu sürətlə Proxima Centauri ulduzuna yalnız 60 ilə çatmaq mümkündür. Üstəlik, antimaddə reaksiyalarından çıxan enerjinin 70%-inin birbaşa itələmə üçün istifadə edilə bilməsi bu sistemləri son dərəcə səmərəli edir.

     Bütün bu həyəcanverici potensiala baxmayaraq, antimaddə yanacağının istehsalı, saxlanması və maliyyəti hələ də böyük bir problemdir. Mövcud istehsal üsulları kosmik nəqliyyat vasitələrini hərəkət etdirmək üçün tələb olunan miqdarlardan çox uzaqdır. Bu nöqtədə ən perspektivli antimaddə növü kimi antihidrogen irəli çıxır. Antihidrogen ən sadə saf antimaddə atomu olub, sabitliyi, uzun müddət saxlanıla bilməsi və istehsal rahatlığı ilə seçilir. Lakin antihidrogenin geniş miqyasda istehsalı hələ inkişaf mərhələsindədir. Alimlər bu qabiliyyətin artırılmasının antimaddə raketləri üçün həyati əhəmiyyət daşıdığını vurğulayırlar.